233 ºC

De pas gescheiden Naomi (Urmie Plein, winnaar van de Colombina) woont in een slaperige buitenwijk waar de buren veelal op zichzelf zijn gericht. Dat verandert als haar depressieve zoon Jason (Dalorim Wartes) bij haar intrekt. Jason wordt geteisterd door psychoses, die hij bezweert door ’s nachts luidkeels te zingen en spullen in brand te steken. Vuur is zijn enige toevlucht – het geeft hem rust.

De komst van Jason brengt een golf van opschudding teweeg in de wijk. Van de milieubewuste carrièrevrouw tot het queer koppel met de kinderwens: alle buurtbewoners zoeken naar een manier om met Jason om te gaan. Wat doe je als wegkijken geen optie meer is? Wie is waar verantwoordelijk voor? En hoe vind je elkaar als iedereen vooral met zichzelf bezig is?

233 ºC belicht een eenzame gemeenschap die steeds verder doordraaft in individualisme. Maar als je verbinding met je omgeving verliest, verlies je uiteindelijk ook de verbinding met jezelf.

Voor regisseur Abdel Daoudi (Den Haag, 1985) is theater een politieke arena: een plek waar we door middel van kunst kunnen reflecteren op een wereld die hard en meedogenloos kan zijn. Afgelopen seizoen regisseerde hij het lovend ontvangen Geschiedenis van Geweld, naar de autobiografische roman van Edouard Louis. De voorstelling kreeg zowel in NRC als Volkskrant een plek in de top 10 beste voorstellingen van het seizoen en acteur Eelco Smits won de Louis d’Or.

Over 233 ºC zegt Daoudi: “In de omgang met mijn broer ligt de nadruk erg op het zoeken naar oplossingen. Mensen zien hem vooral als patiënt, maar hij is gewoon ook een mens met eigen behoeften. Net als iedereen zoekt hij verbinding, wil van waarde zijn, een doel hebben. Deze behoeften worden nu vaak genegeerd. “Met het maken van deze voorstelling heb ik geprobeerd mijn broertje wat beter te begrijpen.”